4 maja 2023 roku, na czwartkowym spotkaniu w RDLP w Olsztynie wysłuchaliśmy bardzo ciekawego wykładu Pani Justyny Sieniuk, która przez wiele lat zajmowała się rehabilitacją leśnych zwierząt rannych lub chorych. Mogliśmy poznać pożyteczną, ale bardzo trudną pracę ludzi, którzy poświęcają swój czas na rzecz zwierząt wymagających opieki.
Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie znajduje się Regionalny0 Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt w Napromku, prowadzony przez Nadleśnictwo Olsztynek. Ośrodek specjalizuje się w rehabilitacji ssaków, ale przyjmuje również ptaki.
Ośrodek działa od 2001 roku i posiada wszystkie niezbędne zezwolenia Ministra Środowiska i Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Jest pod stałą opieką weterynaryjną. Doświadczenie i zaangażowanie lekarzy weterynarii zwiększa szansę zwierząt na przeżycie i powrót do natury.
Funkcjonowanie Ośrodka polega na przyjmowaniu zwierząt wymagających pomocy, udzieleniu im opieki weterynaryjnej, przetrzymywaniu ich do uzyskania pełnej samodzielności, a na koniec wypuszczeniu do środowiska naturalnego.
Najczęstszymi pacjentami ośrodka są sarny, myszołowy, bociany, puszczyki, dziki oraz jeże.
Profesjonalne wyposażenie ośrodka zapewnia najlepsze warunki rehabilitacji zwierzęcym pacjentom. Na terenie ośrodka znajdują się woliery dla ptaków i mniejszych ssaków, zagroda dla ptactwa wodnego o dodatkowej funkcji adaptacyjnej dla ssaków, zagrody dla dzików i jeleniowatych. W roku 2016 została wybudowana duża zagroda do rehabilitacji wilków.
Pani Justyna, w czasie swojego wykładu, kilkakrotnie podkreślała, jak nierozsądne jest zabieranie młodych zwierząt z lasu. Praktycznie wszystkie zgłoszone wypadki znalezienia „porzuconego” młodego zwierzęcia to fałszywy alarm. Nie należy zbytnio zbliżać się do takich zwierząt, dotykać ich i pod żadnym pozorem zabierać ich z lasu. Pozostawianie młodych zwierząt samych, np. zajęcy, saren czy dzików, to nie brak dbałości o potomstwo ze strony rodziców, ale wręcz przeciwnie – objaw troski o ich byt. To wypracowana przez zwierzęta strategia przetrwania: młode zwierzę nie wydziela intensywnego zapachu, więc nie wyczują go drapieżniki, mało się porusza i ma maskujące ubarwienie, co zapewnia mu ochronę. Ciągła obecność dorosłych zwierząt w pobliżu zagraża młodym i ściąga uwagę drapieżników. Matka dyskretnie obserwuje młode, a zbliża się do nich tylko na czas karmienia.
Zabierając z lasu małą sarnę na oczach jej matki wyrządzamy jej wielką krzywdę. Takie „uratowane” zwierzę w zasadzie nie ma szans na wychowanie wśród ludzi i powrót do naturalnego środowiska.
Dziękujemy Pani Justynie, która jest pracownikiem RDLP w Olsztynie, w zespole d/s ochrony zasobów przyrodniczych za bardzo ciekawy wykład. Temat jest bardzo ważny, mamy nadzieję, ze będziemy jeszcze mieli możliwość poszerzyć swoją wiedzę podczas następnych spotkań.